Tijger en olifant in Kanha NP
Door: wnfhenkgerda
Blijf op de hoogte en volg Henk en Gerda
20 November 2011 | India, New Delhi
We gaan voor 4 dagen naar het Kanha National Park. Onderweg zien we de panda op een muur geschilderd, het is het MP WWF Office in Kurai. Even een foto maken. De ontvangst in Kanha Jungle Lodge is allerhartelijkst. Rond het haardvuur praten we over de komende dagen. We zullen het dorp bezoeken en ook nu is het weer vroeg opstaan.
We krijgen een gids, een chauffeur en een deken en kruik mee. In het park komt er ook een ranger bij. Hij let op dat we ons aan de parkregels houden en helpt mee naar dieren zoeken. Wat een luxe voor ons om zo de natuur te zien! Maar goed, het is wel meteen voor 3 mensen werk.
In het park is een mogelijkheid om rijdend op een olifant een tijger te gaan zien, als de jeep er niet bij kan komen. Rangers rijden ook op olifanten om te zoeken naar tijgers en stropers. De Field Director (hoofd van het park) beslist of we naar de tijger kunnen gaan kijken.
Eigenlijk vind ik het zielig voor de olifanten, als ze niet vrij kunnen rondlopen. Toch vragen hoe dat zit. Al 2000 jaar geleden is men begonnen met het domesticeren van olifanten. Zoiets als de wilde paarden bij ons. Het gaat er dus niet om dat het vroeger wilde dieren waren, maar of ze nu goed verzorgd worden of niet.
Onze gids vertelt dat tijgers soms wel en soms niet menseneters zijn. In Kanha zijn de tijgers geen menseneters. In Sunderbans bij Kolkata wel. In de Sunderbans is nooit op tijgers gejaagd en de tijgers zien mensen als een prooi – net zoals antilopen een prooi zijn. In de andere parken werd wel op tijgers gejaagd. De tijgers beseften het gevaar en zijn schuw geworden. Mensen… dus wegwezen.
We zien een gaur (Indiase bizon), languraap, bleu bull, jakhals, en barasingha (moerashert).
En dan gebeurt het! Nadat we verschillende sporen gevolgd hebben en weer over de dam terugrijden, wordt ons door een tegenligger duidelijk gemaakt dat we heel voorzichtig moeten komen. Een tijger drinkt uit het riviertje en loopt langs de oever achter onze jeep. Aan de andere kant van de dam verdwijnt hij weer in de struiken. De Bengaalse tijger in al zijn glorie. Wow!
De volgende ochtend hebben we vanaf een plateau een indrukwekkend uitzicht over de parken. Bij de rangerpost staat een watertank met het WWF logo en “For a living planet”. We hebben in het park ook rangers met WWF-kleding gezien. Zoiets kan ik aan kinderen uitleggen als we over beschermen praten.
We krijgen een gids, een chauffeur en een deken en kruik mee. In het park komt er ook een ranger bij. Hij let op dat we ons aan de parkregels houden en helpt mee naar dieren zoeken. Wat een luxe voor ons om zo de natuur te zien! Maar goed, het is wel meteen voor 3 mensen werk.
In het park is een mogelijkheid om rijdend op een olifant een tijger te gaan zien, als de jeep er niet bij kan komen. Rangers rijden ook op olifanten om te zoeken naar tijgers en stropers. De Field Director (hoofd van het park) beslist of we naar de tijger kunnen gaan kijken.
Eigenlijk vind ik het zielig voor de olifanten, als ze niet vrij kunnen rondlopen. Toch vragen hoe dat zit. Al 2000 jaar geleden is men begonnen met het domesticeren van olifanten. Zoiets als de wilde paarden bij ons. Het gaat er dus niet om dat het vroeger wilde dieren waren, maar of ze nu goed verzorgd worden of niet.
Onze gids vertelt dat tijgers soms wel en soms niet menseneters zijn. In Kanha zijn de tijgers geen menseneters. In Sunderbans bij Kolkata wel. In de Sunderbans is nooit op tijgers gejaagd en de tijgers zien mensen als een prooi – net zoals antilopen een prooi zijn. In de andere parken werd wel op tijgers gejaagd. De tijgers beseften het gevaar en zijn schuw geworden. Mensen… dus wegwezen.
We zien een gaur (Indiase bizon), languraap, bleu bull, jakhals, en barasingha (moerashert).
En dan gebeurt het! Nadat we verschillende sporen gevolgd hebben en weer over de dam terugrijden, wordt ons door een tegenligger duidelijk gemaakt dat we heel voorzichtig moeten komen. Een tijger drinkt uit het riviertje en loopt langs de oever achter onze jeep. Aan de andere kant van de dam verdwijnt hij weer in de struiken. De Bengaalse tijger in al zijn glorie. Wow!
De volgende ochtend hebben we vanaf een plateau een indrukwekkend uitzicht over de parken. Bij de rangerpost staat een watertank met het WWF logo en “For a living planet”. We hebben in het park ook rangers met WWF-kleding gezien. Zoiets kan ik aan kinderen uitleggen als we over beschermen praten.
-
19 September 2014 - 09:12
Ivo Staes:
Hallo ,ik ben WILDLIFE fotograaf en kunstenaar(ivoarts.com),ik zou volgend jaar met mijn gezin naar Indon.willen komen voor een kleine maand.Is er een mogelijkheid budget vriendelijk te gaan (normaal doen we AFRIKA in badbackers ).We willen zeker Wild in het algemeen zien en de echte bevolking.
Kun je ons iets aanraden
groeten vanuit Belgie Ivo Staes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
